propositio 12 Pars 3, prop 12 |
Appuhn - fr | Elwes - en | Stern - de | Peri - it | Suchtelen - nl | Peña - es | Misrahi - fr | infra (9) | top ^ |
Mens quantum potest ea imaginari conatur quae corporis agendi potentiam augent vel juvant.
Mens quantum potest ea imaginari conatur quae corporis agendi potentiam augent vel juvant.
L'Âme, autant qu'elle peut, s'efforce d'imaginer ce qui accroît ou seconde la puissance d'agir du Corps. (Appuhn - fr)
The mind, as far as it can, endeavours to conceive those things, which increase or help the power of activity in the body. (Elwes - en)
Der Geist ist bestrebt, soviel er vermag, das vorzustellen, was das Tätigkeitsvermögen des Körpers vermehrt oder fördert. (Stern - de)
La Mente, per quanto può, si sforza di immaginare cose che accrescono o favoriscono la potenza d'agire del Corpo. (Peri - it)
De Geest tracht zich zooveel mogelijk voor te stellen wat het vermogen tot handelen des Lichaams vermeerdert of bevordert. (Suchtelen - nl)
El alma se esfuerza, cuanto puede, en imaginarlas cosas que aumentan o favorecen la potencia de obrar del cuerpo. (Peña - es)
L'Esprit, autant qu'il le peut, s'efforce d'imaginer ce qui accroît ou ce qui seconde la puissance d'agir du Corps. (Misrahi - fr)
demonstratio by 2, prop 17 | 2, prop 7 | 2, prop 17, sc | 3, post 1 | 3, prop 11 | 3, prop 6 | 3, prop 9
Appuhn - fr | Elwes - en | Stern - de | Peri - it | Suchtelen - nl | Peña - es | Misrahi - fr
3, prop 12, demo - Quamdiu humanum corpus affectum est modo qui naturam corporis alicujus externi involvit tamdiu mens humana idem corpus ut praesens contemplabitur (per propositionem 17 partis II) et consequenter (per propositionem 7 partis II) quamdiu mens aliquod externum corpus ut praesens contemplatur hoc est (per ejusdem propositionis 17 scholium) imaginatur tamdiu humanum corpus affectum est modo qui naturam ejusdem corporis externi involvit atque adeo quamdiu mens ea imaginatur quae corporis nostri agendi potentiam augent vel juvant tamdiu corpus affectum est modis qui ejusdem agendi potentiam augent vel juvant (vide postulatum 1 hujus) et consequenter (per propositionem 11 hujus) tamdiu mentis cogitandi potentia augetur vel juvatur ac proinde (per propositionem 6 vel 9 hujus) mens quantum potest eadem imaginari conatur. Q.E.D.
3, prop 12, demo - Aussi longtemps que le Corps humain est affecté d'une manière qui enveloppe la nature d'un corps extérieur, l'Âme humaine considère ce même Corps comme présent (Prop. 17, p. II), et en conséquence (Prop. 7, p. II) aussi longtemps que l'Âme humaine considère un corps extérieur comme présent, c'est-à-dire l'imagine (même Prop. 17, Scolie), le Corps humain est affecté d'une manière qui enveloppe la nature de ce même corps extérieur. Aussi longtemps donc que l'Âme imagine ce qui accroît ou seconde la puissance d'agir de notre Corps, le Corps est affecté de manières d'être qui accroissent ou secondent sa puissance d'agir (Post. 1), et en conséquence (Prop. 11) aussi longtemps la puissance de penser de l'Âme, est accrue ou secondée ; et, par suite, (Prop. 6 ou 9) l'Âme, autant qu'elle peut, s'efforce d'imaginer une telle chose. C.Q.F.D. (Appuhn - fr)
3, prop 12, demo - So long as the human body is affected in a mode, which involves the nature of any external body, the human mind will regard that external body as present (II. xvii.), and consequently (II. vii.), so long as the human mind regards an external body as present, that is (II. xvii. note), conceives it, the human body is affected in a mode, which involves the nature of the said external body; thus so long as the mind conceives things, which increase or help the power of activity in our body, the body is affected in modes which increase or help its power of activity (III. Post i.); consequently (III. xi.) the mind's power of thinking is for that period increased or helped. Thus (III. vi. ix.) the mind, as far as it can, endeavours to imagine such things. Q.E.D. (Elwes - en)
3, prop 12, demo - Solange der menschliche Körper auf eineWeise erregt ist, welche die Natur eines äußern Körpers in sich schließt, solange wird der menschliche Geist denselben Körper als gegenwärtig betrachten (nach Lehrsatz 17, Teil 2). Demgemäß ist (nach Lehrsatz 7, Teil 2), solange der menschliche Geist einen äußern Körper als gegenwärtig betrachtet, d.h. (nach der Anmerkung zu Lehrsatz 17, Teil 2), ihn vorstellt, auch der menschliche Körper solange auf eineWeise erregt, welche die Natur dieses äußern Körpers in sich schließt. Solange also der Geist sich das vorstellt, was das Tätigkeitsvermögen unsres Körpers vermehrt oder fördert, solange ist der Körper auf eine Weise erregt, welche sein Tätigkeitsvermögen vermehrt oder fördert (s. Postulat 1 dieses Teils); und demgemäß (nach Lehrsatz 11 dieses Teils) wird auch so lange das Denkvermögen des Geistes vermehrt oder gefördert. Folglich wird (nach Lehrsatz 6 oder 9 dieses Teils) der Geist, soviel er vermag, dasselbe vorzustellen bestrebt sein. -W.z.b.w. (Stern - de)
3, prop 12, demo - Quanto a lungo il Corpo umano è toccato (o interessato) in una maniera che implica la natura di un corpo esterno, tanto a lungo la Mente umana considererà lo stesso corpo come presente, e, di conseguenza, quanto a lungo la Mente umana considera un corpo esterno come presente, cioè l'immagina, tanto a lungo il Corpo umano è toccato o interessato in una maniera che implica la natura del medesimo corpo esterno; e, quindi, quanto a lungo la Mente immagina cose che accrescono o favoriscono la potenza d'agire del nostro Corpo, tanto a lungo il Corpo è toccato o interessato in maniere che accrescono o favoriscono la sua potenza d'agire, e di conseguenza altrettanto a lungo è accresciuta o favorita la potenza di pensare della Mente: ragion per cui la Mente, per quanto può, si sforza d'immaginare proprio quelle cose. (P. II, Prop. 7; Prop. 17 e suo Chiarim.; P. III, Convenz. 1; Prop. 6; Prop. 9; Prop. 11). (Peri - it)
3, prop 12, demo - Zoolang het menschelijk Lichaam een inwerking ondergaat welke den aard van eenig uitwendig voorwerp in zich sluit, zoolang zal (vlg. St. XVII D. II) de menschelijke Geest ditzelfde voorwerp als aanwezig beschouwen, en bijgevolg (vlg. St. VII D. II): zoolang de menschelijke Geest eenig uitwendig voorwerp als aanwezig beschouwt, d.w.z. (vlg. dezelfde St. XVII en Opmerking) zoolang hij het zich voorstelt, zoolang ook ondergaat het menschelijk Lichaam een inwerking welke den aard van juist dit uitwendige voorwerp in zich sluit. Derhalve: zoolang de Geest zich datgene voorstelt wat het vermogen tot handelen van ons Lichaam vermeerdert of bevordert, zoolang ondergaat het Lichaam inwerkingen welke zijn vermogen tot handelen vermeerderen of bevorderen (zie Postulaat I v.d. D.) en bijgevolg zal dan ook zóólang (vlg. St. XI v.d. D.) het vermogen tot denken van den Geest worden vermeerderd of bevorderd. Daarom tracht de Geest zich (vlg. St. VI of IX v.d. D.) zooveel mogelijk dergelijke dingen voor te stellen. H.t.b.w. (Suchtelen - nl)
3, prop 12, demo - Mientras el cuerpo humano esté afectado por un modo que implica la naturaleza de algún cuerpo exterior, el alma humana considerará ese cuerpo como presente (por la Proposición 17 de la Parte II), y, consiguientemente (por la Proposición 7 de la Parte II), mientras el alma humana considera como presente un cuerpo externo, esto es (por el Escolio de la misma Proposición 17), mientras lo imagina, el cuerpo humano está afectado por un modo que implica la naturaleza de ese cuerpo externo, y así, mientras el alma imagina aquellas cosas que aumentan o favorecen la potencia de obrar de nuestro cuerpo, éste es afectado por modos que aumentan o favorecen su potencia de obrar (ver Postulado 1 de esta Parte), y, consiguientemente (por la Proposición 11 de esta Parte) es aumentada o favorecida la potencia de pensar del alma, y, por ende (por la Proposición 6 o la 9 de esta Parte), el alma se esfuerza cuanto puede en imaginar esas cosas. Q.E.D. (Peña - es)
3, prop 12, demo - Aussi longtemps que le Corps humain est affecté selon une modalité qui enveloppe la nature de quelque corps extérieur, l'Esprit humain considère ce corps comme présent (par la Proposition 17, Partie II) et par conséquent (par la Proposition 7, Partie II), aussi longtemps que l'Esprit humain considère un corps extérieur comme présent, c'est-à-dire l'imagine (par le Scolie de la même Proposition 17), le Corps humain est affecté selon une modalité qui enveloppe la nature de ce corps extérieur. Ainsi donc, aussi longtemps que l'Esprit imagine ce qui accroît ou ce qui seconde la puissance d'agir de notre Corps, le Corps est affecté selon des modalités qui accroissent ou secondent sa puissance d'agir (voir le Postulat 1), et par suite (par la Proposition 11), durant tout ce temps, la puissance de penser de l'Esprit est accrue ou secondée. Par conséquent (par la Proposition 6 ou 9), l'Esprit, autant qu'il le peut, s'efforce d'imaginer un tel objet. C.Q.F.D. (Misrahi - fr)
2, prop 17 - Si humanum corpus affectum est modo qui naturam corporis alicujus externi involvit, mens humana idem corpus externum ut actu existens vel ut sibi praesens contemplabitur donec corpus afficiatur affectu qui ejusdem corporis existentiam vel praesentiam secludat.
2, prop 7 - Ordo et connexio idearum idem est ac ordo et connexio rerum.
2, prop 17, sc - Videmus itaque qui fieri potest ut ea quae non sunt veluti praesentia contemplemur, ut saepe fit. Et fieri potest ut hoc aliis de causis contingat sed mihi hic sufficit ostendisse unam per quam rem sic possim explicare ac si ipsam per veram causam ostendissem nec tamen credo me a vera longe aberrare quandoquidem omnia illa quae sumpsi postulata, vix quicquam continent quod non constet experientia de qua nobis non licet dubitare postquam ostendimus corpus humanum prout ipsum sentimus, existere (vide corollarium post propositionem 13 hujus). Praeterea (ex corollario praecedentis et corollario II propositionis 16 hujus) clare intelligimus quaenam sit differentia inter ideam exempli gratia Petri quae essentiam mentis ipsius Petri constituit et inter ideam ipsius Petri quae in alio homine, puta in Paulo, est. Illa enim essentiam corporis ipsius Petri directe explicat nec existentiam involvit nisi quamdiu Petrus existit; haec autem magis constitutionem corporis Pauli quam Petri naturam indicat et ideo durante illa corporis Pauli constitutione mens Pauli quamvis Petrus non existat, ipsum tamen ut sibi praesentem contemplabitur. Porro ut verba usitata retineamus, corporis humani affectiones quarum ideae corpora externa velut nobis praesentia repraesentant, rerum imagines vocabimus tametsi rerum figuras non referunt. Et cum mens hac ratione contemplatur corpora, eandem imaginari dicemus. Atque hic ut quid sit error indicare incipiam, notetis velim mentis imaginationes in se spectatas nihil erroris continere sive mentem ex eo quod imaginatur, non errare sed tantum quatenus consideratur carere idea quae existentiam illarum rerum quas sibi praesentes imaginatur, secludat. Nam si mens dum res non existentes ut sibi praesentes imaginatur, simul sciret res illas revera non existere, hanc sane imaginandi potentiam virtuti suae naturae, non vitio tribueret praesertim si haec imaginandi facultas a sola sua natura penderet hoc est (per definitionem 7 partis I) si haec mentis imaginandi facultas libera esset.
3, post 1 - Corpus humanum potest multis affici modis quibus ipsius agendi potentia augetur vel minuitur et etiam aliis qui ejusdem agendi potentiam nec majorem nec minorem reddunt.
3, prop 11 - Quicquid corporis nostri agendi potentiam auget vel minuit, juvat vel coercet, ejusdem rei idea mentis nostrae cogitandi potentiam auget vel minuit, juvat vel coercet.
3, prop 6 - Unaquaeque res quantum in se est, in suo esse perseverare conatur.
3, prop 9 - Mens tam quatenus claras et distinctas quam quatenus confusas habet ideas, conatur in suo esse perseverare indefinita quadam duratione et hujus sui conatus est conscia.
used by : 3, prop 13, demo | 3, prop 15, cor , demo | 3, prop 19, demo | 3, prop 25, demo | 3, prop 28, demo | 3, prop 33, demo | 3, prop 42, demo | 3, prop 52, sc | 4, prop 60, demo